Jeugdzorg

ONS is van mening dat de jeugdzorg op het ogenblik niet adequaat en tegen hoge kosten wordt verleend. In de eerste plaats is de jeugdzorg overbelast. Kinderen moeten zo veel mogelijk door de ouders worden opgevoed. Er zijn teveel labels en stigmatisering. Enorm veel jongeren hebben het etiket ADHD of ADD en vallen daarmee in de categorie zorgbehoevend. ONS vraagt zich af of dit allemaal gerechtvaardigd is en hoe dat dan wel komt.

Veel zaken kunnen prima in het gezin worden aangepakt. Zeker met de ondersteuning door het Centrum voor Jeugd en Gezin (CJG) kan een hoop worden aangepakt indien dit noodzakelijk blijkt. Ook de inzet op scholen kan drastisch omhoog. Naar het voorbeeld van de noordelijke provincies denkt ONS ook dat de inzet deels kan worden verschoven van zorg naar school. Hier kan een prima ondersteuningsmodel worden opgezet, waarbij een veel grotere groep tegen een set standaardvoorwaarden kan worden begeleid.

Mocht de jeugdige uiteindelijk toch aan de zorg overgedragen worden, dan is een goede, effectieve behandeling noodzakelijk. Hierbij denken wij aan een korte wachttijd, een zo kort mogelijke doorlooptijd en een goed meetbaar resultaat. Nu zien we een variabele wachttijd, een ernstig oplopende doorlooptijd en een niet meetbaar resultaat. Op deze wijze worden eenvoudige problemen vaak langdurig en kostbaar gemaakt, terwijl dit wellicht met de juiste tijdige inzet van school en of het CJZ eerder en beter zou kunnen zijn afgevangen.

Er is een vreemde figuur in de politiek geslopen, de fase van de jong volwassenen. Zonder duidelijke oorzaak is hier een hele nieuwe markt gecreëerd met allerlei toegespitste hulpverlening. Dit heeft in beginsel een vreemde status. Blijkbaar kan iemand volwassen zijn (na de 18e verjaardag) maar niet als een volwassene worden behandeld. ONS pleit er sterk voor om hier mee op te houden. Er zijn, wat ONS betreft, twee smaken (voor meer dan 90% van deze groep): volwassenen die voor zichzelf kunnen zorgen of mensen die in verband met studie niet voor zichzelf kunnen zorgen. De eerste groep valt onder het normale regime van arbeid en verzekeringen, de tweede groep zit op school en woont thuis bij de ouders of bij de school of universiteit op kamers en krijgt een vorm van studiefinanciering. Mensen die hiervoor niet in aanmerking komen hebben recht op zogenaamd beschut werk of (indien de werkcapaciteit lager dan 30% is) een goed georganiseerde dagbesteding.

ONS ondersteunt de ambitie dat geen jongere de school verlaat zonder startkwalificatie. Samenwerking tussen scholen, gemeente en andere partijen zoals het Centrum voor Jeugd en Gezin is hierbij van groot belang.